Długi weekend i tydzień zaczynający się od wtorku, naturalnie skłonił mnie do planowania kolejnego weekendu. W piątki staram się odpoczywać po obowiązkach całego tygodnia, jednocześnie zbierając siły przed aktywnościami, jakie mają się odbyć w sobotę i niedzielę.

W najbliższy piątek, tj. 5 listopada w kalendarzu świąt nietypowych, który na marginesie jest moim ulubionym kalendarzem, wypada Dzień Postaci z Bajek. To właśnie to święto skłoniło mnie do przybliżenia Wam historii Krzysia.

Nieodłączną częścią mojej pracy, nawet w czasach pandemii, są stacjonarne szkolenia na sali. Szkolenie z emocji i radzenia sobie ze stresem zaczynam niestandardową, jak na warunki korporacyjne rundką. Każdy z uczestników wybiera sobie kartę Dixit, aby następnie opowiedzieć, dlaczego to ta karta do niego „przemówiła” i jaką osobistą historię widzi na karcie.

Karta, którą wybrałam dla siebie na ostatnim szkoleniu przedstawiała postać mężczyzny na drabinie sięgającej nieba. Mężczyzna stojąc na najwyższym szczeblu z pędzlem w dłoni, z chmur malował białego gołębia. Poniżej gołębia był motyl, tak samo zmalowany z chmury.

„Nie potrafię być sama.” „Jak nie ma przy mnie mężczyzny to czuję, że tracę czas, że życie mi ucieka.” „Jak ja mam sama pojechać na wakacje?” „Nie chce mi się już dłużej szukać. Nie jest idealny, ale jest.”

Często słyszę takie i podobne zdania od kobiet, z którymi rozmawiam. Większość z nich jest w związkach lub go uparcie i na siłę szukają. Ale czy są szczęśliwe?

W swoim życiu byłam w związkach, żeby nie być sama. Czy byłam szczęśliwa? Różnie z tym szczęściem było.

05:50 dzwoni budzik i pierwsza myśl, jaka przychodzi Ci do głowy brzmi „O nie, jak mi się nie chce wstawać”. Ustawiasz 5 minut drzemki, którą powtarzasz trzy razy, żeby w końcu z bólem zwlec się z łóżka. Przed Tobą kolejny dzień. Za oknem temperatura w okolicach zera, a na dodatek pada deszcz. No cóż w końcu to luty. Na autopilocie robisz sobie śniadanie, idziesz do łazienki, a wszystkiemu towarzyszy taki entuzjazm, jakbyś robił to wszytko za karę. Jeżeli wsłuchasz się w swoje myśli o poranku zdziwisz się ile razy powtórzysz zdanie „jak mi się nie chce”.

Życie lubi nas zaskakiwać różnymi sytuacjami, których się nie spodziewaliśmy. Podejmujemy wyzwania, na które nie byliśmy przygotowani. Co wtedy robimy? Improwizujemy.

Kiedy widzę aktorów na scenie podczas improwizowanych przedstawień, którzy z taką łatwością poddają się sytuacji jestem pod ogromnym wrażeniem. Ta lekkość z jaką budują swoją postać. Czasami trudno wręcz uwierzyć, że to co widzimy powstało w tym momencie i nie jest przećwiczone na próbach. A jednak. Jest to umiejętność, której można się nauczyć.

W ostatnim czasie kilka razy spotkałam się z pytaniem: „Czy jest coś, co może wyprowadzić Cię z równowagi?” „Jak Ty to robisz, że jesteś taka spokojna?”

Zaczęłam się nad tym zastanawiać. Przyzwyczaiłam świat do pokazywania mu mojej uśmiechniętej twarzy. Twarzy, na której panuje spokój i opanowanie. Zapewne wynika to z przekonania, że nie ma sytuacji bez wyjścia. Natomiast praktyka uważności pozwala mi na akceptację sytuacji takimi jakimi są.

Pisanie bloga jest pewną formą ekshibicjonizmu, bo w zależności od tematyki, autor w postach odkrywa się i dzieli cząstką siebie z czytelnikami. Opowiada o swoich doświadczeniach. Pokazuje swój sposób postrzegania świata. Jeżeli decydujesz się pisać bloga, musisz liczyć się z tym, że czytelnicy mogą oczekiwać od Ciebie takiej właśnie otwartej postawy.

Czym blog jest dla mnie?

Formą realizacji mojej pasji. Kiedyś pisałam bloga, który był mocno prywatny i stanowił formę poradzenia sobie z problemami. Był dla mnie formą terapii, co podobnie jak pisanie pamiętnika, wielu osobom pomaga. Blog Agnieszka Piotrowska Personal Development nie jest projektem mającym na celu uzdrowić jego autora. Blog powstał, ponieważ brakowało mi miejsca, w którym mogłabym się dzielić swoimi spostrzeżeniami na temat tego, co mnie otacza, ale bardziej w kontekście szeroko rozumianego rozwoju.

W tym miejscu chciałabym Ci również pokazać, Drogi Czytelniku, jak pracuję. Być może przed nami czeka wspólny projekt, który wkrótce zrealizujemy.