Długi weekend i tydzień zaczynający się od wtorku, naturalnie skłonił mnie do planowania kolejnego weekendu. W piątki staram się odpoczywać po obowiązkach całego tygodnia, jednocześnie zbierając siły przed aktywnościami, jakie mają się odbyć w sobotę i niedzielę.

W najbliższy piątek, tj. 5 listopada w kalendarzu świąt nietypowych, który na marginesie jest moim ulubionym kalendarzem, wypada Dzień Postaci z Bajek. To właśnie to święto skłoniło mnie do przybliżenia Wam historii Krzysia.

Siedziałam u fryzjera i w lustrze na fotelu za mną zobaczyłam jej włosy. Piękne, długie, grube i ciemne. Pomyślałam, mieć takie włosy to marzenie. Nie to co moje, cienizna. Nawet porządnego kucyka nie da się z nich zrobić. Ech. I mogłam tak dalej zazdrośnie spoglądać w stronę właścicielki tego cudu, ale zamiast tego zrobiłam coś innego. Popatrzyłam na siebie i powiedziałam, Agnieszka włosy masz jakie masz. Przez ostatnie 36 lat miałaś wystarczająco czasu, żeby się z tym pogodzić.

Nieodłączną częścią mojej pracy, nawet w czasach pandemii, są stacjonarne szkolenia na sali. Szkolenie z emocji i radzenia sobie ze stresem zaczynam niestandardową, jak na warunki korporacyjne rundką. Każdy z uczestników wybiera sobie kartę Dixit, aby następnie opowiedzieć, dlaczego to ta karta do niego „przemówiła” i jaką osobistą historię widzi na karcie.

Karta, którą wybrałam dla siebie na ostatnim szkoleniu przedstawiała postać mężczyzny na drabinie sięgającej nieba. Mężczyzna stojąc na najwyższym szczeblu z pędzlem w dłoni, z chmur malował białego gołębia. Poniżej gołębia był motyl, tak samo zmalowany z chmury.

Depresja. Temat głośny od kilku lat w mediach, jednak nadal przez wielu ignorowany.

Depresja. Choroba, która może dotknąć każdego. Jaka choroba? Pytają niektórzy. Nic Cię nie boli, nie masz gorączki. Zajęcie sobie znajdź, a nie użalasz się nad sobą. Za mało masz roboty, dlatego sobie wmawiasz jakieś depresje. Kiedyś nie było depresji i ludzie żyli, a teraz co drugi z depresją. Znajdź sobie hobby, nie będziesz miał czasu na wymyślanie chorób.

Depresja. Ignorowana i wyśmiewana przez jednych. Zabija tych, którzy na nią cierpią.

Depresja. Naprawdę? Taki fajny facet z niego był. Zawsze uśmiechnięty, pomocny. Dzisiaj nie żyje.

Oddech utrzymuje nas przy życiu. Bez niego nasz organizm nie jest w stanie funkcjonować. Jakość oddechu decyduje o tym, jak się czujemy. W nerwowych sytuacjach oddech się spłyca i skraca. Gdy się uspokajamy, nasz oddech odpowiednio uspokaja się i wydłuża.

Czy wiesz, że nie oddychamy jednakowo przez oba nozdrza? Nie dzieje się tak tylko, gdy jesteśmy przeziębieni i mamy katar. Po prostu czasami łatwiej nam się oddycha jedną dziurką. Ten stan zmienia się kilka razy w ciągu dnia i nazywany jest cyklem nosowym.

„Nie potrafię być sama.” „Jak nie ma przy mnie mężczyzny to czuję, że tracę czas, że życie mi ucieka.” „Jak ja mam sama pojechać na wakacje?” „Nie chce mi się już dłużej szukać. Nie jest idealny, ale jest.”

Często słyszę takie i podobne zdania od kobiet, z którymi rozmawiam. Większość z nich jest w związkach lub go uparcie i na siłę szukają. Ale czy są szczęśliwe?

W swoim życiu byłam w związkach, żeby nie być sama. Czy byłam szczęśliwa? Różnie z tym szczęściem było.

Idea szkoleń, a raczej warsztatów z budowania zespołów znana jest w branży szkoleniowej nie od dziś. Sama brałam udział w kilku z nich, będąc jeszcze po „drugiej stronie”. Liderzy głowią się, jak podnieść efektywność, dbając jednocześnie o atmosferę współpracy w zespole. Niestety pomysł na warsztat Team building pojawia się w momencie kryzysu. Zmiana osoby zarządzającej, konflikt w zespole, brak współpracy. Ogólny spadek zaangażowania. Czasami również brak identyfikacji z firmą. Wszystkie te powody skłaniają do integracji, wspólnych warsztatów. Często działania podjęte dopiero w tym momencie, mogą okazać się mało skuteczne. Dobre intencje lidera mogą zostać odebrane przez pracowników jako manipulacja.

Czy warto zatem czekać do momentu gdy będzie za późno?

Pisanie bloga jest pewną formą ekshibicjonizmu, bo w zależności od tematyki, autor w postach odkrywa się i dzieli cząstką siebie z czytelnikami. Opowiada o swoich doświadczeniach. Pokazuje swój sposób postrzegania świata. Jeżeli decydujesz się pisać bloga, musisz liczyć się z tym, że czytelnicy mogą oczekiwać od Ciebie takiej właśnie otwartej postawy.

Czym blog jest dla mnie?

Formą realizacji mojej pasji. Kiedyś pisałam bloga, który był mocno prywatny i stanowił formę poradzenia sobie z problemami. Był dla mnie formą terapii, co podobnie jak pisanie pamiętnika, wielu osobom pomaga. Blog Agnieszka Piotrowska Personal Development nie jest projektem mającym na celu uzdrowić jego autora. Blog powstał, ponieważ brakowało mi miejsca, w którym mogłabym się dzielić swoimi spostrzeżeniami na temat tego, co mnie otacza, ale bardziej w kontekście szeroko rozumianego rozwoju.

W tym miejscu chciałabym Ci również pokazać, Drogi Czytelniku, jak pracuję. Być może przed nami czeka wspólny projekt, który wkrótce zrealizujemy.