Siedziałam u fryzjera i w lustrze na fotelu za mną zobaczyłam jej włosy. Piękne, długie, grube i ciemne. Pomyślałam, mieć takie włosy to marzenie. Nie to co moje, cienizna. Nawet porządnego kucyka nie da się z nich zrobić. Ech. I mogłam tak dalej zazdrośnie spoglądać w stronę właścicielki tego cudu, ale zamiast tego zrobiłam coś innego. Popatrzyłam na siebie i powiedziałam, Agnieszka włosy masz jakie masz. Przez ostatnie 36 lat miałaś wystarczająco czasu, żeby się z tym pogodzić.

Nieodłączną częścią mojej pracy, nawet w czasach pandemii, są stacjonarne szkolenia na sali. Szkolenie z emocji i radzenia sobie ze stresem zaczynam niestandardową, jak na warunki korporacyjne rundką. Każdy z uczestników wybiera sobie kartę Dixit, aby następnie opowiedzieć, dlaczego to ta karta do niego „przemówiła” i jaką osobistą historię widzi na karcie.

Karta, którą wybrałam dla siebie na ostatnim szkoleniu przedstawiała postać mężczyzny na drabinie sięgającej nieba. Mężczyzna stojąc na najwyższym szczeblu z pędzlem w dłoni, z chmur malował białego gołębia. Poniżej gołębia był motyl, tak samo zmalowany z chmury.

Depresja. Temat głośny od kilku lat w mediach, jednak nadal przez wielu ignorowany.

Depresja. Choroba, która może dotknąć każdego. Jaka choroba? Pytają niektórzy. Nic Cię nie boli, nie masz gorączki. Zajęcie sobie znajdź, a nie użalasz się nad sobą. Za mało masz roboty, dlatego sobie wmawiasz jakieś depresje. Kiedyś nie było depresji i ludzie żyli, a teraz co drugi z depresją. Znajdź sobie hobby, nie będziesz miał czasu na wymyślanie chorób.

Depresja. Ignorowana i wyśmiewana przez jednych. Zabija tych, którzy na nią cierpią.

Depresja. Naprawdę? Taki fajny facet z niego był. Zawsze uśmiechnięty, pomocny. Dzisiaj nie żyje.

Oddech utrzymuje nas przy życiu. Bez niego nasz organizm nie jest w stanie funkcjonować. Jakość oddechu decyduje o tym, jak się czujemy. W nerwowych sytuacjach oddech się spłyca i skraca. Gdy się uspokajamy, nasz oddech odpowiednio uspokaja się i wydłuża.

Czy wiesz, że nie oddychamy jednakowo przez oba nozdrza? Nie dzieje się tak tylko, gdy jesteśmy przeziębieni i mamy katar. Po prostu czasami łatwiej nam się oddycha jedną dziurką. Ten stan zmienia się kilka razy w ciągu dnia i nazywany jest cyklem nosowym.

Koniec roku wielu osobom kojarzy się z podsumowaniem tego co było. Poddawaniem ocenie, jaki był ten mijający rok. Jednocześnie jest to czas wyznaczania sobie celów – osobistych, zawodowych . To właśnie teraz najlepiej sprzedają się planery i innego rodzaju organizery.

Czy wyznaczanie celów długoterminowych jest dobre? Oczywiście. Jednak dla mnie ważniejsze jest to, jak podchodzimy do ich realizacji. Wyznaczanie celów pozwala nam wyznaczyć kierunek, pokazać drogę, którą chcemy iść. Z drugiej strony, życie jest tak nieprzewidywalne, że trzymanie się kurczowo planu może się nie udać. Czy to, że nie zawsze wszystko idzie zgodnie z tym, jak miało być oznacza, że powinniśmy się poddać? Czy to, że pomimo wyznaczonej daty zrealizowanie planu jest daleko, oznacza że ponieśliśmy klęskę?

Jak to się zaczęło? Tytuł nieprzypadkowo jest po angielsku, chociaż unikam stosowania wszelkich angielskich zwrotów w języku polskim. Tutaj celowo zrobiłam wyjątek.

Pomysł na prowadzenie szkoleń pojawił się stosunkowo dawno, gdy po prawie 5 latach mieszkania w Wielkiej Brytanii zdecydowałam się na powrót do ojczyzny. Po tym czasie emigracji, gdy Polskę odwiedzałam, tylko na chwilę uderzyło mnie to, co tutaj zastałam. Bardzo tęskniłam za krajem i za ludźmi. A to właśnie ci ludzie na początku zafundowali mi ogromny szok.

Pisanie bloga jest pewną formą ekshibicjonizmu, bo w zależności od tematyki, autor w postach odkrywa się i dzieli cząstką siebie z czytelnikami. Opowiada o swoich doświadczeniach. Pokazuje swój sposób postrzegania świata. Jeżeli decydujesz się pisać bloga, musisz liczyć się z tym, że czytelnicy mogą oczekiwać od Ciebie takiej właśnie otwartej postawy.

Czym blog jest dla mnie?

Formą realizacji mojej pasji. Kiedyś pisałam bloga, który był mocno prywatny i stanowił formę poradzenia sobie z problemami. Był dla mnie formą terapii, co podobnie jak pisanie pamiętnika, wielu osobom pomaga. Blog Agnieszka Piotrowska Personal Development nie jest projektem mającym na celu uzdrowić jego autora. Blog powstał, ponieważ brakowało mi miejsca, w którym mogłabym się dzielić swoimi spostrzeżeniami na temat tego, co mnie otacza, ale bardziej w kontekście szeroko rozumianego rozwoju.

W tym miejscu chciałabym Ci również pokazać, Drogi Czytelniku, jak pracuję. Być może przed nami czeka wspólny projekt, który wkrótce zrealizujemy.