Długi weekend i tydzień zaczynający się od wtorku, naturalnie skłonił mnie do planowania kolejnego weekendu. W piątki staram się odpoczywać po obowiązkach całego tygodnia, jednocześnie zbierając siły przed aktywnościami, jakie mają się odbyć w sobotę i niedzielę.

W najbliższy piątek, tj. 5 listopada w kalendarzu świąt nietypowych, który na marginesie jest moim ulubionym kalendarzem, wypada Dzień Postaci z Bajek. To właśnie to święto skłoniło mnie do przybliżenia Wam historii Krzysia.

Dawno temu pewien mędrzec zapragnął zrozumieć, co pobudza ludzi do pracy przez całe życie. Poszedł do kamieniołomu i ujrzał tam człowieka pracującego z mozołem kilofem i dłutem.

– Co robisz? – spytał go.

– Łupię kamienie dla mojego przeklętego pana. Haruję cały dzień za kawałek chleba…

Po czym, wciąż tak przeklinając, kontynuował pracę.

Idąc dalej spotkał kolejnego robotnika.

– Co robisz? – spytał go.

– Kochanie powiedz mi coś miłego.

– Coś miłego.

Znacie to? Dosyć powszechny dialog, z którym  możemy się spotkać podsłuchując pary.

Jest pewna gra, za którą osobiście nie przepadałam. Dzisiaj jednak wystąpiłam w roli trenera obserwatora i zostałam zaproszona do tego właśnie ćwiczenia. Temat szkolenia dotyczył komunikacji w zespole. Po omówieniu zagadnienia informacji zwrotnej i modelu FUKO (fakty, uczucia, konsekwencje, oczekiwania), nadszedł moment grozy. Z przymrużeniem oka oczywiście.

Kilka dni temu miałam okazję wcielić się w rolę aktorki. Kiedyś zdarzało mi się częściej występować, jednak od ostatniego planu minęło sporo czasu, bo około 8 lat.

Od dawna jestem zapisana w kilku agencjach aktorów amatorów, ale obowiązki zawodowe nie pozwalają mi na oddawanie się temu zajęciu w zakresie, w jakim bym chciała.

Tym razem dostałam propozycję głównej roli w czasie, gdy nie miałam zaplanowanych żadnych spotkań. Pomyślałam, dlaczego nie? Moja postać była pozytywna, więc nie było obaw o skazę na wizerunku.

Rola teoretycznie nie była trudna, ale dla osoby bez doświadczenia, było to wyzwanie.